voloshappymoments: Πάνω στην κούνια κάτσανε......

Μεγάλη Εβδομάδα για μικρά παιδιά!!!

(Τελευταίο μέρος)

Αγαπημένοι μου φίλοι,

όχι δεν είμαι ξεχασιάρα.... όχι δεν τεμπέλιασα!!! Περίμενα να ολοκληρώσω αυτόν τον κύκλο με τα παιδιά μου και να καταγράψω πως τα περάσαμε....

Μόλις είχαμε φτάσει στη Μ.Πέμπτη κι αναφερθήκαμε στο θάνατο και στη θλίψη, διαβάσαμε 1000 ΚΑΙ παραμύθια για να κατανοήσουν με πιο "ανώδυνο" τρόπο την ιδέα της απώλειας ενός αγαπημένου μας προσώπου.... είπαμε να περάσουμε καλά και φυσικά να φυλάξουμε στο συρταράκι του μυαλού μας τα πιο σημαντικά πράγματα των γιορτών που μας έκαναν εντύπωση....

Γυρίζοντας λοιπόν στη φωλίτσα μας τα παιδιά δε σταμάτησαν να μου δίνουν εικόνες των δικών τους γιορτών με τα δώρα της νονάς και του νονού,το πόσο όμορφη ήταν η λαμπάδα τους, τα παπούτσια τους, πως εψήσαν κοκορέτσι κι αρνί (αλλά σχεδόν κανένα δεν έφαγε), μου ανάφεραν τους νικητές των αυγών,τη βραδιά της Ανάστασης και φυσικά μου είπαν ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

Τι σημαίνει όμως και πως το καταλαβαίνουν αυτό τα παιδιά;;;

Ο Χριστός πέθανε για να είμαστε εμείς καλά κυρία.
Ο Χριστούλης πέθανε και μετά ζωντάνεψε...
Ζωντάνεψε για να μας χαρίσει αγάπη

Ουάου....!!! Είπα μέσα μου... κι ένιωσα χαμένη. Καταλαβαίνουν τι λένε ή απλά λένε ότι τους έχουν πει;

Εγώ πάλι δεν αρνήθηκα τίποτα από όσα άκουσα, απλά με ενόχλησε η αντιγραφή- επικόλληση που προσφέρουμε απλόχερα στα παιδιά μας για να γίνουν ωραιότατα παπαγαλάκια των δικών μας λόγων.

Η Ανάσταση του Χριστού πρέπει να θυμίζει στα παιδιά την αγάπη και τη χαρά... πανηγυρίζουμε γιατί κερδίζουμε τον θάνατο. Κερδίζουμε τον "παράδεισο" με το να προσπαθούμε να πράττουμε σωστά και να κάνουμε σπουδαία πράγματα.

Έτσι κι εμείς μιλήσαμε και διαβάσαμε για την αγάπη, μιλήσαμε για το δικό μας αγαπημένο πρόσωπο, συμφωνήσαμε πως πρέπει να τους αγαπάμε όλους, υποσχεθήκαμε πως δε θα ξεχνάμε τους καλούς μας τρόπους και κάναμε ένα party, διασκεδάσαμε χορέψαμε και τραγουδήσαμε.

Και αυτή ήταν η αφορμή για να ταξιδέψω κάπου πολύ παλιά κι αγαπημένα, κάπου που ένιωθα την αγάπη και τη διασκέδαση να έρχεται από παντού.

Στην κατασκήνωση... Από 1η Δημοτικού πήγαινα στο Πήλιο, στον Άγιο Λαυρέντιο, καμμία σχέση με όλα όσα πιστεύουν για της θρησκευτικές κατασκηνώσεις. Είχαμε έναν πολύ καλό αρχηγό τον πατέρα Θεμιστοκλή Μουρτζανό, ήταν πάντα με την οικογένειά του... μας έμαθε πάρα πάρα πολλά μέσα από τη χαρά και τη διασκέδαση... δίχως να μας πιέζει για το θρησκευτικό κομμάτι, μας έμαθε την αγάπη, τη χαρά, την προσπάθεια να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι... να αφήσουμε κάτι καλό πίσω μας φεύγοντας...

Και μας έμαθε πολλά πολλά τραγούδια... ένα από αυτά είναι το

Πάνω στην κούνια κάτσανε

Πάνω στην κούνια κάτσανε,
τζίγκι, τζιγκιτζέλα, τζίγκι, τζιγκιτζό
τέσσερα μαύρα μάτια
ρομ πομ πομ, καλέ ρομ πομ πομ.

Tέσσερα φρύδια σα σπαθιά
τζίγκι, τζιγκιτζέλα, τζίγκι τζιγκιτζό
και δυο κορμιά ριγάτα
ρομ πομ πομ, καλέ ρομ πομ πομ.

Σίδερο είναι το σχοινί,
τζίγκι, τζιγκιτζέλα, τζίγκι, τζιγκιτζό

καργένιο το σανίδι

ρομ πομ πομ, καλέ ρομ πομ πομ.

Kαι τα κορίτσια που κουνώ

τζίγκι, τζιγκιτζέλα, τζίγκι, τζιγκιτζό
είναι καθάριο ασήμι

ρομ πομ πομ, καλέ ρομ πομ πομ.

κι εμείς φωνάζαμε ρομ πομ πομ καλέ ρομ πομ πομ όπαααα....!!!

Καθώς όμως μεγάλωσα έμαθα για την παράδοση της κούνιας, κάτι που δεν ήξερα τότε και τη μοιράστηκα με τα παιδιά μου, ενώ δε σταματήσαμε να παίζουμε και να γελάμε...

Τη δεύτερη μέρα του Πάσχα κι επί 40 ημέρες υπάρχει ένα έθιμο, σε ορισμένες περιοχές στην Ελλάδα όπου τα ανύπαντρα κορίτσια φοράνε τα καλά τους και κουνιούνται σε κρεμαστές κούνιες. Από μεγάλα δέντρα κρεμούνε δύο σχοινιά στα οποία δένουν μια μεγάλη σανίδα και έτσι γίνεται η κούνια.

Παλιά βέβαια τις κουνούσαν ανύπαντρα αγόρια και διάλεγαν την νύφη... (νυφοπάζαρο). Τώρα πια απλά έχει μείνει ένα απλό έθιμο όπου γίνεται μόνο μια φορά και σε πολύ λίγες περιοχές που σέβονται κι εκτιμούν τα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού.

Η κούνια φυσικά είχε την έννοια της ελευθέρωσης για τη ψυχή και την άνοδό της προς τα Ουράνια... Γι' αυτό και γίνεται 2η μέρα μετά την Ανάσταση...