Καρυοθραύστης...

Ο στολισμός το δέντρου και το ξύπνημα των παιχνιδιών...

ΣΚΗΝΗ 1η

Αγαπημένοι μου φίλοι,

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα όμορφο γλυκό κοριτσάκι που ζούσε μαζί με το θείο, τη θεία και τα ξαδέρφια της σε ένα ονειρικό παλάτι... Το καημένο είχε χάσει τους γονείς του πολύ μικρό.. 

Ωστόσο περνούσε θαυμάσια με την καινούργια της οικογένεια, εάν εξαιρέσουμε βέβαια τις διαμάχες που είχε κατα καιρούς με το μεγάλο της ξαδερφό.

 Ήταν παραμονή Χριστουγέννων και οι ετοιμασίες πολλές, αφού σε λίγο θα γίνονταν ένα μεγάλο πάρτυ, όπου ήταν καλεσμένος κι ο νονός της Κλάρας, ο οποίος πάντα της έφερνε τα πιο ξεχωριστά δώρα...

(Θα ήταν καλό να μιλήσουμε για τους καλούς μας τρόπους εδώ με τα παιδιά... Πάντα λέμε ευχαριστώ όταν κάποιος μας δωρίζει κάτι, δεν το υποτιμούμε, είτε μας αρέσει, είτε όχι...)

Οι υπηρέτες μαζί με τα παιδιά ξεκίνησαν να στολίζουν το Χριστουγεννιάτικο δέντρο ανυπομονώντας να έρθουν οι καλεσμένοι...

Όμως εμείς που είμαστε μουσικοί πρέπει να στολίσουμε το δέντρο του μεταλλόφωνού μας. Έτσι βάζουμε κάθετα τα μεταλλόφωνα μπροστά στα παιδιά κρατάμε τις μπαγκέτες και ξεκινάμε να στολίζουμε χτυπώντας τις νότες το μουσικό μας δέντρο do-re-mi-fa-sol- la-si-do-re-mi-fa-sol-la.

 

 Οι Έλληνες δεν έχουμε έθιμο να στολίζουμε δέντρο αλλά... καράβι...

Το καράβι συμβολίζει την καινούργια πλεύση του ανθρώπου στη ζωή, μετά τη γέννηση του Χριστού. Έθιμο που υποχώρησε με το χρόνο, μπροστά σε αυτό του δέντρου, αλλά κανένας δεν δείχνει να το έχει ξεχάσει.

 

Το ελληνικό παραδοσιακό καραβάκι αποτελεί παράδοση των παλαιών εποχών της χώρας μας, που τα παιδιά με αγάπη, χαρά και δημιουργικό νου κατασκεύαζαν τα παιχνίδια τους. Αποτελούσε, όμως, και ένα είδος τιμής και καλωσορίσματος στους ναυτικούς, που επέστρεφαν από τα ταξίδια τους. 

Πρόδρομος του χριστουγεννιάτικου δέντρου στην Ελλάδα ήταν το παραδοσιακό Χριστόξυλο ή Δωδεκαμερίτης ή Σκαρκάνζαλος κυρίως στα χωριά της Βορείου Ελλάδος. Κάθε Χριστούγεννα έβαζαν ένα μεγάλο κούτσουρο από άγρια κερασιά, πεύκο ή ελιά στο τζάκι όπου θα έκαιγε για όλο το 12ήμερο των γιορτών από τα Χριστούγεννα ως τα Φώτα. Σύμφωνα με την παράδοση φέρνει καλοτυχία και κυρίως προστατεύει το σπίτι από τους καλικάντζαρους που μπαίνουν από τις καμινάδες και κλέβουν ή κάνουν ζημιές στο νοικοκυριό.

 Όλα ήταν θαυμάσια κι ο κόσμος άρχισε να έρχεται προσφέροντας δώρα... Δώρα που δεν μοιάζουν με εκείνα που παίρνουμε εμείς. 

Στα παλιά τα χρόνια οι άνθρωποι δώριζαν πράγματα τα οποία είχαν κάποια χρησιμότητα, δεν είχαν την πολυτέλεια που έχουμε εμείς να αγοράζουμε πληθώρα αντικειμένων που να αφορά μόνο τη διασκέδασή μας.

Έτσι ο νονός της Κλάρας της δώρισε το πιο χρήσιμο κι όμορφο δώρο.. 

Έναν Καρυοθραύστη.

 Ποια η χρησιμοτητά του; Μα φυσικά να σπάει καρύδια... Ήταν ένα στρατιωτάκι του οποίου άνοιγες το στόμα του έβαζες μέσα το καρύδι και ΤΣΑΚ έτοιμο για να το φάμε..

(Ευκαιρία για το δεκατιανό μας... μέλι με καρύδια μιαμ μιαμ)

 Η όμορφη Κλάρα αφού ευχαρίστησε το νονό της, ξεκίνησε να χορεύει και να χορεύει μαζί με το στρατιώτη της χωρίς να καταλάβει πως πέρασε η ώρα... Κι αποκοιμήθηκε αγκαλιά με το Καρυοθραύστη, ενώ ευχήθηκε ο στρατιώτης αυτός να ήταν πραγματικός...

ΣΚΗΝΗ 2η 

Καθώς κοιμόταν ένα θόρυβος την ξύπνησε... Κάτι σαν παρέλαση, χορό, τραγούδι.. Κι ακούγονταν από το δωμάτιο των δώρων...γλύστρησε αθόρυβα, χωρίς να την καταλάβει κανείς, άνοιξε τη βαριά πόρτα του δωματίου..

Και τι να δει; Όλα τα παιχνίδια είχαν ξυπνήσει... Είχε ξεκινήσει το δικό τους πάρτυ κι έδειχναν να μη τους ενδιαφέρει που η μικρή μας φίλη βρίσκονταν ανάμεσά τους...

Ήταν κι εκείνος εκεί.. Ολοζώντανος.. Ο στρατιώτης της, ο Καρυοθραύστης της ! ! ! Το όνειρό της πραγματοποιήθηκε...

Τα δικά μας όμως παιχνίδια χρειάζονται ήχους για να ξυπνήσουν. 

Δεν είναι μαγικά ακριβώς αλλά σίγουρα δεν έχουν μπαταρίες. 

Η εκπαιδευτικός δείχνει στα παιδιά 4 διαφορετικά κρουστά όργανα: τα κουδουνάκια, το τρίγωνο, τα ξυλάκια και τις μαράκες. Ζητά από τα παιδιά να ακούσουν προσεκτικά το κάθε ήχο που βγάζει το καθένα από τα παραπάνω και να το μιμιθούν με το στόμα. 

Έτσι τα κουδουνάκια αποφάσισαν πως ακούγονται γκλιν γκλιν γκλιν, το τρίγωνο ντιν, τα ξυλάκια τακ και οι μαράκες τσίκι τσίκι.  Έπειτα χωρίζει τα παιδιά-παιχνίδια σε 4 ομάδες. Η καθεμιά μπορεί να «ξυπνήσει» μόνο εάν ακούσει τον ήχο που της ανήκει διαφορετικά μένει ακίνητη.

Ο στολισμός του χριστουγεννιάτικου δέντρου αλλά και τα δώρα που λαμβάνουν τα παιδιά στις όμορφες γιορτές φέρνουν μεγάλη χαρά τόσο στους μικρούς όσο και στους μεγάλους γιαυτό το λόγο διαβάσαμε το παραμύθι: Η μαγική ομπρέλα του παλιάτσου, εκδόσεις Παπαδόπουλος, Αθήνα Παπατσαρούχας, Β. (1999). Μετά την αφήγηση του παραμυθιού τα παιδιά φοράνε με τη σειρά ένα καπέλο και απαγγέλουν ρυθμικά:

Το μαγικό σκουφί

Χαρά κουδουνίζει

Το μαγικό σκουφί

Κέφι μας σκορπίζει

 

Οι επόμενες σκηνές σε άλλη ανάρτηση...

Με εκτίμηση

Γεωργία...